بالنسیاگا در پاریس

چنان که کوکو شنل می‌گوید:«او تنها کوتوریر(خیاط و طراح) حقیقیست، زیرا هیچ کدام از طراحان هم دوره‌اش نمی‌توانستند  مانند او طراحی، برش،چینش و دوخت یک لباس را از اول تا آخر خودشان انجام دهند.»یا همانطور که کریستین دیور او را  «استاد همه‌‌ی ما» خوانده و اوبر دُ ژیوانشی از او به عنوان«معمار اوت کوتور» یاد می‌کند.این همه تعریف و  تمجید در وصف  کسی  نیست جز کریستوبال بالنسیاگا.

با اینکه موفقیتش در جهان مد را به آگوست ۱۹۳۷ و رونمایی از اولین کالکشن پاریسی‌اش نسبت می‌دهند اما  این اصلا و ابدا دستاورد ره صدساله‌ای نبود که کریستوبال آن را یک شبه طی کرده باشد.او حرفه‌اش را به عنوان یک تاجر و طراح لباس، بیست سال قبل‌تر از این تاریخ در سن سباستین آغاز کرده بود و قبل از اینکه جنگ‌های داخلی اسپانیا او را مجبور کند شانسش را در پاریس امتحان کند؛شعبه‌هایی در مادرید و بارسلونا افتتاح کرده بود.

نابغه‌ای که هیچ‌وقت حتی در پاریس دستیاری هیچ‌کدام از خانه‌های مد را نکرد با رسیدنش به پاریس و نمایش اولین  کالکشن‌اش نشان داد که بر قله‌ی خلاقیت ایستاده و با قدرت تمام در پایتخت مد عرض اندام کرد.ریشه‌ی فرهنگی بالنسیاگا و عقبه‌ی  اصیل اسپانیا‌یی‌اش چنان رنگ و هیجانی به طرح‌هایش بخشیده بود که به محض نمایش  اولین کالکشن‌اش عموم مردم و منتقدین مد به اتفاق نظر بر این نکته تاکید کردند.

دایانا وریلند ادیتور مشهور مد می‌گوید:«کریستوبال بالنسیاگا از گاوبازهای اسپانیولی،رقص فلامنکو،پیراهن‌های اورسایز و لباس‌های ماهیگیری الهام می‌گرفت و بعد روحیات و رنگ‌ها و سلیقه‌ی خودش را به آن اضافه می‌کرد و این معجون را سی سال به افرادی که این الهامات برایشان جذاب بود عرضه می‌کرد.».

 این تفاسیر را بارها در مورد بالنسیاگا در مقالات ،نمایشگاه‌ها و نوشته‌ها به روایت‌های مختلفی شنیده‌ایم.اما یکی از جالب‌ترین این روایات نوشته‌ی مری آندره ژوو در کتاب بالنسیاگاست که بیست سال مدیر آرشیو بالنسیاگا در پاریس بوده است. می‌گوید  بدون شک منبع اصلی الهامات کریستوبال نقاشی‌های اسپانیاییست و در توجیه رنگ و بوی فرهنگ اسپانیا در طرح‌های بالنسیاگا می‌گوید:«دلش برای خانه تنگ شده بود!».برای همین هم از لباس‌های رقص آندلوس و گل‌دوزی‌های طلایی کت‌های فلامنکو  لذت می‌برد.